زیـنـبـم؛ اسـطـوره‌ام مـهـر و وفـا را            نــور مـی‌پـاشـم تــمــام کــبــریــا را
در تـمـام عـمـر، بـا صـبـر و مـدارا            یـک به یـک از پـا درآوردم بـلا را

مـریـمـم؛ اما غـنـی تر، خـوانـدنی تـر            کــربـلایـی هـسـتـم امـا مـانـدنـی تـر
روضه‌هـایـم بـازتـر، گـریـانـدنی تـر            من به زانو می‌کـشم اشک و بکا را

کی ز یـادم مـی‌بـرم تـحـقــیـرهـا را            نـیـزه‌هـا، شـلاق هـا، زنـجـیـرهـا را
صبر کردم یک به یک تـقـدیرها را            تا که راضی بنگـرم از خود خدا را

آه فـرسودم در این یک سال و نیـمه            منتظر بودم در این یک سال و نیمه
فکر آن رودم در این یک سال و نیمه            قــسـمـت اصـغـــر نـشـد آب گــوارا

صـد حـکـایت دارد ایـن قـد کـمـانـم            کعـب نی مـجـروح کرده استـخـوانم
یـاد مـادر مـی‌کـنـم بـا هـر تـکــانــم            جستجـو کـردم ز مرگ خود دوا را

بوی سیب و یاسمن دارم حسین جان            از تو من یک پیرهن دارم حسین جان
با چنین حالی که من دارم حسین جان            سـر کـنـم سـاعـات شـیـریـن لـقـا را